woord & beeld - bewogenbeeld

Een ode aan de korte golf

Midwinter 2020
Het buitengebied van Zeewolde is leeg, nat en guur.
Ik ga op zoek naar de geschiedenis van het Korte Golfzendstation Zeewolde en tref er slechts schamele sporen van dit radiofenomeen.
Van 1985 tot 2007 werden vanuit dit zenderpark radiouitzendingen van de Wereldomroep* doorgestraald naar alle uithoeken van de aarde.
De zendmasten zijn inmiddels afgebroken. Het WereldWijdeWeb heeft de uitzendingen via de korte golf naar de achtergrond verdrongen.
Het terrein is aangekocht door het Ministerie van Defensie.
In opdracht is voor deze plek een monument ontworpen ter herinnering aan Zendstation Zeewolde.

Een flexibele, lichtmetalen Z-constructie met een hoogte van 9 meter, 4 meter breed en 3 meter diep. Aan de basis verzwaard met omgesmolten resten van de immense zendmasten die hier ooit hebben gestaan.

* Radio Nederland Wereldomroep

Beelden in Coronatijd 2020
Uit de serie: Beelden op de kaart kunstinmillingen

Sound Masking

In Euvelgunne, ten zuidoosten van de stad Groningen ligt de Hunzezone, een van de kleinste natuurgebiedjes van Nederland. Het strookje land van een paar vierkante kilometer dat de loop van het oude riviertje de Hunze volgt, was vroeger omgeven door weilanden en akkers met een rijke flora en fauna en bijzondere boomgaarden. Nu is het ingeklemd tussen bedrijfsloodsen, industrie en 4 drukke autowegen.
Dat dit bijzondere stukje landschap er nog is, is te danken aan Boer Thies Dijkhuis, beter bekend als de laatste boer van Euvelgunne. Hij wilde niet wijken voor de oprukkende stad en spande zich vanaf de jaren ’90 tot aan zijn dood in 2019 in om dit gebied te behouden en te ontwikkelen.

Werknemers van omliggende bedrijven maken hier graag hun lunchpauzewandeling. Maar uit welke richting de wind ook waait, je hoort het eeuwig razende verkeer.

Er zijn verschillende mogelijkheden onderzocht om het verkeerslawaai te maskeren. Groene geluidswallen rondom het gebied zouden het zicht op de nabije verte zodanig beperken, dat het de natuurbeleving negatief zou beïnvloeden.

Onlangs is een subsidie verkregen voor Sound Masking met Bird Surround Transmitters, een experimenteel project van het Environmental Experience Research Institute of Essex (EERIE) in samenwerking met de Universiteit.
Langs de Hunzeloop in Euvelgunne zijn Bird Surround Transmitters geplaatst. Met een bluetooth+ surround receiver headset, volgt de wandelaar de route van transmitter naar transmitter en vangt de geluiden op zoals ze hier zouden klinken zonder verkeer.
Elk seizoen is er een ander geluid: In het voorjaar volop vogels, in de zomer vooral ruisende bomen, in het najaar ligt de nadruk op regen en storm en in de winter een grote rol voor de beek die buiten zijn oevers treedt.
Wandelaars die ook eens met een transmitter willen wandelen kunnen terecht bij EERIE Euvelgunne.

https://www.2doc.nl/documentaires/series/makers-van-morgen/2018/de-laatste-boer-van-euvelgunne.html

Beelden in Coronatijd 2020
Uit de serie: Beelden op de Kaart kunstinmillingen

Jouw vroeger

De kou op het land
De haard in de keuken
Je vader met zijn mondharmonica
Ik herkende je weemoed
Maar kende dat woord nog niet
Luchtalarm en BDM
Alsof Hitler strak in ’t pak
naar mij óók brulde

Richard Tauber klonk uit de platenspeler
‘…Er staat een soldaat aan het Wolgastrand
houdt de wacht voor zijn vaderland….
'Heb jij, daarboven in de hemel mij vergeten?
Stuur me toch een engel…''

Nú pas heb ik geluisterd,
het is jóuw broer die daar staat.

Jouw engel gleed zachtjes van je schouder.
Nam je stilletjes bij de hand
Het Wolgalied mij nagelaten

Het Wolgalied uit de operette 'Der Zarewitsch' werd speciaal geschreven voor de stem van Richard Tauber en werd voor het eerst uitgevoerd in 1927, mijn moeder's geboortejaar.
Tekst: Bela Jenbach en Heinz Reichert.
Muziek:Franz Lehár. luister hier: https://www.youtube.com/watch?v=hd7cw3Czs40

Wolgalied

Allein! wieder allein!
Einsam wie immer.
Vorüber rauscht die Jugendzeit
In langer, banger Einsamkeit.
Mein Herz ist schwer
und trüb mein Sinn,
Ich sitz im gold´nen Käfig drin.
Es steht ein Soldat
am Wolgastrand,
Hält Wache für sein Vaterland.
In dunkler Nacht allein und fern,
Es leuchtet ihm kein Mond,
kein Stern.
Regungslos die Steppe schweigt,
Eine Träne ihm ins Auge steigt:
Und er fühlt,
wie´s im Herzen frißt und nagt,
Wenn ein Mensch verlassen ist,
und er klagt, Und er fragt:
Hast du dort oben
vergessen auf mich?
Es sehnt doch mein Herz
auch nach Liebe sich.
Du hast im Himmel
viel Engel bei dir!
Schick doch einen davon
auch zu mir.