Op de foto zoals in 1900
In het fotoarchief van mijn ouders vond ik een foto van mijn grootvader en zijn broer. Zij waren beiden schipper en zullen toentertijd met plezier hebben geposeerd in dit kartonnen roeibootje met op de achtergrond een coulisselandschap.
Deze foto bracht mij op het idee om het landschap na te schilderen en mensen te fotograferen zoals dat rond 1900 gebeurde. Tijdens editie 2022 van de Ode aan de Gelderse Poort had ik een ‘fotostudio’ ingericht waar mensen zich konden laten fotograferen in een bootje.
In een tijd dat alleen een fotograaf een camera had, was het een bijzondere gebeurtenis om een portretfoto te laten maken. De foto’s uit die tijd hebben zo hun charme, je moest lange tijd stilstaan of zitten om een scherpe foto te krijgen. Dat zie je in de concentratie waarmee mensen poseren, de ernst op hun gezichten. Als achtergrond werd vaak een geschilderd decor gebruikt, bijvoorbeeld een romantisch landschap of de entree van een voornaam landhuis, in de traditie van de schilderkunst van de 19e eeuw.
Ik ben de rivier
Het idee voor een gedicht over een stuwmeer is ontstaan toen ik in 1997 in Riaño (Spanje)was. Voor me lag een prachtig stuwmeer, ik besefte dat op de bodem van dat meer de resten van een zestal dorpen lagen. In Riaño vond ik literatuur over de geschiedenis van het dorp. Sindsdien heeft het stuwmeer me niet meer losgelaten. Meer dan 20 jaar later resulteerde dit in een gedicht, een serie foto’s en cyanotypes.
Ik ben de Rivier, een gedicht
Fragment:
…Lang, lang geleden werd ik geboren
in de schaduw van een berg
ik sijpelde voorzichtig onder een steen vandaan
nieuwsgierig en verbaasd over het licht
ik welde op en dook onder
pruttelde in modder, kroop tussen mos
spetterde en danste over rotsen
dartelde een onbekende diepte in
de planeten en de sterren weten waar ik heen ga
oneindig de zee…
Leo lll, opgroeien op een sleepboot
Bladerend door de foto-albums uit mijn kindertijd kwamen allerlei herinneringen bovendrijven. Ik vroeg me af: Wat kan ik me nog wérkelijk herinneren uit de tijd vóór mijn 6e jaar, de tijd waarin ik op onze sleepboot woonde. In deze serie probeer ik herinneringen terug te vinden bij foto’s die me raken, elke keer als ik ze weer zie.
De fototentoonstelling bestaat uit 20 foto’s van 40 bij 50 com in aluminium wissellijsten. Deze is te huur. Prijs en voorwaarden in overleg.
Bij de tentoonstelling is ook een boekje verschenen. Zie publicaties.
MOMENTEN, portretten van ouderen met dementie
MOMENTEN geeft een beeld van zeven ouderen met dementie. Het is een poging om de ongrijpbaarheid te vangen die dit ziektebeeld met zich meebrengt. Het verhaal van deze geportretteerden bestond niet altijd uit woorden. Vragen had niet altijd zin. Toch waren er antwoorden in het samenzijn tijdens de fotosessies. De serie is gemaakt bij de dagbesteding van zorginstelling Smeetsland in Rotterdam in 2012.
De tentoonstelling bestaat 22 houten wissellijsten van 41 x 41 cm inclusief informatie over het project.
Fragment uit het gesprek met Piet Niewwdorp:
…Ik heb ook wel eens dat ik nergens zin in n heb. Dan heb ik van die rare dingen af en toe, niet dat ik er bang van ben… die gaan geloof ik vastzitten. Het had ook jou kunnen overkomen, zulk soort dingen… Dan moet ik uitkijken dat ik me niet te gek maak, me eigen niet druk maak ergens over.
Ik zeg dat niet tegen anderen.
Iedereen hoeft het toch niet te weten?
MEDIOVIVIR, net genoeg om van te leven
Portretten van Nicaraguaanse vrouwen
In 1994 maakte ik, in opdracht van het Vrouwen Informatie Punt Nicaragua Komité Nederland, 22 portretten van Nicaraguaanse vrouwen.
Op de vraag aan de vrouwen hoe ze kunnen overleven kregen we vaak als antwoord: ‘Mediovivir’, dat betekent zoiets als min of meer leven.
Mijn moeder stond hier al in 1958 met haar camera.
In die tijd was het goed zaken doen. Tegenwoordig heb je overal fotostudio’s.
We zijn hier op vakantie. Ik kook en verzorg de twee kinderen.
Mijn ‘patron’’ zegt dat het huis niet groot genoeg is om mijn dochtertje tijdens de kerstdagen bij te laten zijn.
Mijn man is acht jaar geleden gestorven. Mijn kinderen hebben me in de steek gelaten. Ik zorg voor mijn kleinzoon die bij mij woont.